İşte Mehmet Acet’in bugünkü “Peki ya iktidar değil de muhalefet seçim hilesi yaparsa” başlıklı yazısı:
Muhalefet blokundaki 6 siyasi partinin genel liderleri 29 Mayıs’ta Gelecek Partisi’nin konut sahipliğinde dördüncü toplantısını yaptı.
Hatırlayalım.
6’lı masa, birinci toplantısını 28 Şubat’ta yaptığı için, ’28 şubat ittifakı’ yakıştırmasına muhatap olmuştu.
Aşikâr ki, o tipten bir algıyı değiştirme niyetiyle bu kere olumlu bir tarih olarak İstanbul’un fethinin yıldönümü olan 29 Mayıs seçilmiş.
Evvelki akşam 7,5 saat süren uzun toplantı sonrası ‘masa’ ismine uzun bir açıklama yapıldı.
O açıklamalardan biri de seçim güvenliği problemiyle ilgiliydi.
Açıklamanın o kısmından şu alıntıyı yapalım:
“Vatandaşlarımız müsterih olsunlar, bir tek oylarının dahi zayi olmaması için gece gündüz çalışacak, seçimlerin adil, özgür, şeffaf ve güvenlik içinde gerçekleşmesi için her türlü önlemi alacağız. Kurulumuzun bu mevzuda yaptığı çalışmaların geldiği evre, 6 Haziran 2022 Pazartesi günü kamuoyumuzla paylaşılacaktır.”
Seçim güvenliği problemi muhalefet etraflarından, bilhassa de Cumhuriyet Halk Partisi tarafından sık sık gündeme getirilen bir husus.
Geçtiğimiz günlerde CHP başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun SADAT’a yaptığı baskın ile yapay bir seçim güvenliği tartışması başlatması bunun son örneği oldu.
İşin aslına bakarsanız, CHP’nin bu mevzuyu ısıtıp ısıtıp gündem yapması, “Bu iş sandıkla da olmayacak galiba” dehşetinin depreşmesiyle alakalı bir problem.
Artık birebir argümana ‘6’lı masadaki’ başka partilerin genel liderlerinin da sarılması, öteki partilerin de CHP’nin bu yapay gündeminin peşine takıldıkları manasına geliyor.
MUHALEFET SEÇİM YENGİLGİLERİNİ HİLE MAZERETİYLE ÖRTMEYE ÇALIŞIYOR
Türkiye, dünya genelinde hür seçimleri en uygun yapabilen ülkeler ortasında yer alıyor.
Yakın vakitte yapılan seçim ve halk oylamalarında muhalefetin ‘hile karıştırıldı’ diye gündeme getirdiği tezlerin hepsinin gerisinin boş olduğu kısa müddette ortaya çıktı.
Lakin muhalefet bu kullanışlı argümanı bilhassa de kendi kitlesine karşı kullanmaya devam etti, ediyor.
2018 Haziran ayında yapılan cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Tayyip Erdoğan, Muharrem İnce’ye 21 puan fark atmasına karşın, hile argümanları o vakit da gündeme getirildi.
İnce, “Adam kazandı” demeseydi, ortada o kadar fark olmasına karşın bu savlar tekrar uzun müddet gündemde tutulacaktı.
31 MART’TA HİLEYİ KİM YAPMIŞTI?
Muhalefetin sandığa hile karıştırıldığı istikametindeki savları her vakit ön planda tutulmasına karşın, yakın vakitte ‘hile’ suçlamasının gerisini doldurabilecek tek somut örnek, aslında iktidarın değil de, muhalefetin sandığa hile karıştırmış olabileceğini ortaya koydu.
Neydi o örnek?
Hatırlayalım, 31 Mart lokal seçimleri İstanbul’da kıl hissesi bir sonuç ortaya çıkarmıştı.
Sonuçlara nazaran CHP adayı Ekrem İmamoğlu, AK Parti adayı Binali Yıldırım’ın binde 3 oranında önde gözüküyordu.
Bu oran, yaklaşık 22 bin civarı bir oya tekabül ediyordu.
Devamında pek çok sandıkta itirazlar gündeme geldi.
Değişiktir, yapılan itirazların kabul edildiği sandıklarda oylar yine sayıldığında, bu fark nizamlı bir biçimde kapanmaya başladı.
Birinci sayımda geçersiz kabul edilen, itiraz nedeniyle tekrar sayıldığında geçerli hale gelen oyların yüzde 85’i AK Parti’ye giderken, yalnızca yüzde 15’i CHP’ye sayıldı.
Oyların bir kısmı yine sayıldıkça, ortadaki fark 22 binden 13 bine kadar geriledi.
Oyların tamamı yine sayılmış olsaydı, büyük ihtimalle seçimlerin sonucu da tekrarlanmaya gerek kalmadan değişmiş olacaktı.
Pekala, bu olay bu haliyle ne manaya geliyordu?
Muhalefetin, İstanbul’daki seçimlerde oy verme ve oy sayım sürecinde hakim ve baskın durumda olduğu manasına geliyordu.
Daha dikkatli bir halde tekrar sayıldığında geçersiz iken geçerli hale gelen oyların yüzde 85’inin AK Parti’ye gitmesi, birinci sayımda muhalefetin bir grup hileli prosedürlerle AK Partiye gitmesi beklenen oyları geçersiz saydırmayı başardığını ortaya koyuyordu.
SANDIKLARIN BİRÇOKLARINDA MUHALEFET ÇOĞUNLUKTA VE BU DURUM HİLE YAPMAK İÇİN MUHALEFETE AVANTAJ SAĞLIYOR
Seçim hileleri bahsini biraz daha açmak için, şöyle bir ince noktadan kelam edelim:
Kanunlar, seçim bölgesinde sandık başlarında sandık lideri ve kamu vazifelisi dışında, son seçimde en yüksek oyu alan 5 partinin temsilcilerinin misyon yapmasını öngörüyor.
Toplam 7 kişi.
Fiili durum ise bölgeden bölgeye, sandıktan sandığa değişiyor.
Lakin birçok yerde, AK Parti ve MHP’ye karşı CHP, UYGUN Parti ve HPD’nin temsilcileri çoğunluğa sahip oluyorlar.
Sandık lideri ya da vazifeli memurun eğilimi de muhalefetten yanaysa, ihtilaflı hususlarda yapılan oylamalar, çoğunluklu muhalefetin lehine sonuçlanıyor.
31 Mart’taki İstanbul seçimleri işte bu durumu yansıtan çok uygun ancak birebir vakitte ibretlik bir örnek olarak karşımızda duruyor.
Şunun altını çizelim.
Bilhassa göğüs göğüse rekabetin olduğu seçimlerde bu ayrıntılar çok çok değerli hale geliyor.
31 Mart seçimlerinde İstanbul seçimlerinde olduğu üzere.
Seçim güvenliği problemini nedense daima muhalefet cephesi gündemde tutuyor, seçmen üzerinde bir güvensizlik hissi oluşturma uğraşı sergiliyor.
İktidar cephesi ise savunma konumunda.
Meğer, 31 Mart İstanbul örneği, ‘hile yapma’ manasında muhalefetin daha uzman ve daha istekli olduğunu gösteren bir örnek olarak karşımızda duruyor.
Tıpkı hazırlığı, daha ziyadesiyle 2023 seçimleri için yaptıkları belirli olmuyor mu?